De laatste jaren verschijnen regelmatig artikelen en boeken over het verschil tussen de generaties op de arbeidsmarkt. Aan de hand van geboortejaren worden verschillen in eigenschappen aangeduid tussen de babyboomers (geboren 1941-1955), generatie X (1956-1970), de patat- of ook wel ik-generatie (1970-1980), de Y-generatie (1981-19990) en de generatie Einstein ofwel de grenzeloze generatie (21ste eeuw). Het is op zich interessant om van gedachten te wisselen over deze algemene kenmerken. Waar we voor uit dienen te kijken is om, zoals zo vaak, te denken in dualiteiten. Goed of fout, zwart of wit, autochtoon of allochtoon en ja: generatie zus of zo.
Zo werd onlangs een tweejarig Talentenprogramma binnen een overheidsinstelling afgerond, waar ik voor de tweede achtereenvolgende keer bij was betrokken. Jonge net afgestudeerde academici volgden naast hun (nieuwe) baan een tweejarig programma, bestaande uit specifieke trainingen, individuele coaching, inhoudelijke intervisie onder begeleiding van een interne leidinggevende en zelfsturende kennismiddagen. Het programma voldeed aan de verwachtingen, de deelnemers kijken tevreden terug. Wat wil je nog meer?
Los van het behaalde resultaat, wringt er wat mij betreft iets. En dat heeft te maken met de definitie van talent. Talent wordt gekoppeld aan leeftijd, aan een generatie. Je bent een talent als je jong en veelbelovend bent. In organisaties lopen heel wat talentvolle ouwe rotten die best langer flexibel zinvol door willen werken. Mensen met veel ervaring, vol passie voor hun vak, geïnteresseerd in samenwerking met collega’s van een ander bouwjaar. Mensen die beschikken over een schat aan ontwikkelde expertise.
Wat is er mooier in het geval van talentenprogramma’s om generaties van elkaar te laten leren onder het motto: ontmoeten, delen en ontdekken. Onderwerpen kunnen verschillen en bijvoorbeeld in parallel lopende programma’s worden aangeboden. Stevige projectopdrachten kunnen worden ingezet – overigens ook los van opleidingsprogramma’s – om talenten los van leeftijdsgrens te laten samenwerken.
De vraag is nu of mijn kijk op (samenwerking bevorderen tussen) talenten binnen arbeidsorganisaties nu typisch de visie is van iemand die zelf behoort tot de generatie X, ook wel de verbindende generatie genoemd.
De foto bij deze blog is gemaakt door Wim Goossens
